Hanane (29 jaar) werd verliefd op een Marokkaanse man die midden in een scheiding lag en al een kind had. Haar omgeving keurde de relatie sterk af. Er werd stevig geroddeld.
“De roddel verspreidde zich snel: ‘Hanane heeft een relatie met een gescheiden man met kind!’ Maar waarom zou iemand geen tweede kans verdienen?”
“Mijn vader maakte zich grote zorgen”
Vooral haar directe familie had aanvankelijk grote twijfels over de relatie. “Tuurlijk is het fijn als je familie je partner meteen goedkeurt. Maar ik vond dat ze hun oordeel te snel klaar hadden. Ze kenden hem nog niet eens. Mijn vader maakte zich grote zorgen. ‘Zou je het wel doen?´ Ik vond dat ze mij er gewoon op moesten vertrouwen dat ik de juiste keus maakte. Leer hem eerst kennen en geef daarna pas je mening, denk ik dan.” Na de eerste kennismaking bleek het goed te klikken en accepteerde haar vader zijn aanstaande schoonzoon. “Als ’t nou echt een foute partner is of hij blijkt werkloos te zijn, zou mijn vader ingrijpen. Dat begrijp ik wel. Als gastarbeider heeft hij altijd hard voor zijn kinderen gewerkt en hij wil niet dat wij later alsnog tekort komen. Maar mijn man is lief, betrouwbaar en werkt hard. Tien uur per dag staat ‘ie in zijn mobiele telefoonwinkel.”
“Het is mijn geluk dat telt”
Inmiddels is het stel twee jaar getrouwd. “Ik ben nog steeds dolgelukkig met hem. Het is míjn geluk dat telt en het gaat uiteindelijk om míjn leven. Mijn man ik wonen vanwege zijn werk aan de andere kant van het land. Ik ben toch degene die elke dag met hem thuis moet zitten? Dan kun je het maar beter leuk hebben samen. Ik vind dat iedereen honderd procent uit liefde zou moeten trouwen. Ik wilde niet trouwen om de verkeerde redenen. Ik was ‘al’ 27 jaar toen ik trouwde: nou en? Ik wil niet met de eerste de beste gaan om maar het huis uit te vluchten. Ik ga niet leven zoals anderen vinden dat ik moet leven, maar ik wil leven op mijn eigen manier.”
