Mijn vriend en ik hebben inmiddels al 3,5 jaar een relatie. Een lange tijd geleden hebben we besloten dat we wilden trouwen. Dus we besloten het tegen onze ouders te zeggen. Mijn ouders en familieleden reageerden verassend positief. Ondanks het feit dat ze me nog te jong vonden en ik nog bezig was met mijn opleiding. Zijn ouders daarentegen schrokken in negatieve zin. Ze namen hem niet serieus en begrepen niet waarom hij wilde trouwen. Om het verhaal niet heel lang te maken.. dit is inmiddels 2 jaar geleden. We hebben zoveel ruzie gehad onderling, zowel ik met mijn ouders als ik met hem. Desondanks zijn we nog bij elkaar en hij heeft blijven aandringen bij zijn moeder en ze zijn uiteindelijk om mijn hand komen vragen.
Nu ben ik radeloos. Het is namelijk overduidelijk dat mijn toekomstige schoonmoeder mij niet mag. Ze heeft er bijna alles aan gedaan om ons huwlijk te voorkomen. Volgens mijn vriend is ze van de oude stempel en vond ze mij en hem te jong (hij is 26!!). Daarnaast heeft ze een tal van andere dingen genoemd waaruit blijkt dat ze me echt niet moet… en waarom? Ik heb echt geen idee. Nadat ze bij mijn ouders waren langsgeweest (wat volgens mij heel goed ging) hebben ze nooit meer iets van zich laten horen.. waaruit mijn ouders concludeerden dat ze niet meer wilden. Dit is inmiddels 4 maanden geleden. Een paar weken terug heb ik een ultimatum gesteld, na de ramadan op papier trouwen, of het houdt echt op. Mijn vriend is bereid om met mij te trouwen zonder toestemming van zijn moeder (tenminste dat beweert hij).
Nu is mijn vraag, WAAR BEGIN IK AAN? Ik weet bij voorbaat al dat ik problemen met mijn toekomstige schoonmoeder krijg, en het mijn toekomstige man en mezelf heel moeilijk ga maken. Ik ben radeloos want ik hou ontzettend veel van hem en wil echt mijn leven met hem delen! WHAT TO DO!???
Antwoord van Badr Youyou
Als ik je verhaal mag geloven heeft die jongen veel voor je over en daar mag je best wel erg blij mee zijn (wellicht ben je dat ook anders zou je niet zo veel van hem houden zoals je zegt). Tegenwoordig zwichten veel jongens voor de wens van hun ouders zodra die negatief commentaar geven over de bruid, al mankeert er niets aan haar.
Dat je schoonmoeder niet zo blij met je is, is een bekend probleem binnen veel gemeenschappen, niet alleen bij de Marokkaanse. Ondanks de negatieve houding van zijn moeder naar jou toe, adviseer ik je, je best te blijven doen bij haar. Laat zien dat je alles voor je vriend over hebt.
Wellicht is het geen gek idee om je te concentreren op het feit waarom zijn moeder jou afwijst. Ga rustig me je vriend daarover praten. Stel hem die vraag en laat hem eerst op zijn gemak voelen. Wellicht ziet zijn moeder iets in je wat haar niet aantrekt. Als je de problemen kent, durf dan op een dag over je angst heen te stappen en probeer er met haar over te praten.
Ik snap dat je je afgewezen en ongewenst voelt, maar daar moet je zelf ook niet voor gaan zwichten. Als je overtuigd bent van de liefde die je deelt met je vriend, dan dien je voor je relatie op te komen. Dat doe je door een vriendelijke benadering bij de schoonfamilie.
Ik weet niet hoe het zit met de schoonvader. Wellicht is het een optie om met hem te praten. Misschien toont hij meer begrip. Onthoud dat de moeder van je vriend hem wil beschermen. Zij wenst een goede vrouw voor haar zoon. Wat in haar ogen ‘goed’ is, is een breed begrip. Probeer een beetje in haar schoenen te staan en uit te zoeken wat zij nou precies wenst voor haar zoon.
Probeer op een manier met haar te praten waarbij ze zich begrepen voelt. Probeer die angsten die ze heeft van een ‘slechte’ schoondochter weg te nemen. Wees verdraagzaam naar haar toe en geduldig. Gebruik tact en empathie als je met haar praat. Grijp het suikerfeest aan om haar te feliciteren en De Verhevene weet het beter wslm.
