Brahim (25 jaar) groeide als kind op in Marokko, waar homoseksualiteit volgens hem vooral keihard wordt ontkend. “Bij ons moslims of Arabieren bestaat homoseksualiteit niet”, zegt hij met een dikke knipoog. “Maar natuurlijk komt het in Marokko evengoed voor. Langs de boulevard zie ik mannen regelmatig hand in hand lopen. Maar mannen die in het openbaar met elkaar zoenen, dat zie ik nooit. Ik ken geen zelf geen één Marokkaanse homo. Althans niet iemand die er voor uit durft te komen. En al zou je homo zijn, dan praat je er niet over. Je bent bang dat men dan de draak met je gaat steken en daar heb je geen zin in.”
“Het gaat bij mij om de persoon”
“Het zou beter zijn als mensen hun vooroordelen over homo’s aan de kant schuiven en ze eens beter zouden leren kennen.” Aanvankelijk koesterde Brahim zelf ook hardnekkige vooroordelen over homo’s, maar deze houding veranderde toen hij een grote klik had met een jongen van zijn studie, die later homoseksueel bleek te zijn. “Ik kon altijd zo met Danny lachen en toen zij we bevriend geraakt en dat zijn we nog steeds. Het gaat bij mij om de persoon, ik waardeer mensen om wie ze zijn en wat ze doen, seksuele geaardheid maakt voor mij dan niet uit.”
“Een homo zorgt voor een goede stemming”
“De homo’s díe ik heb leren kennen, brengen altijd veel leven in de brouwerij. Ze praten veel, zijn druk, gezellig en hebben overal een mening over. Heb je een saaie avond? Zet er een homo bij en die zorgt wel voor een goede stemming. Nee, ik maak geen geintje, dat meen ik echt!”
